6 YAŞIMDAYKEN KAYBETTİĞİM BİRİCİK ANNECİĞİME.
HABERİN VAR MI?
Biliyor musun anne?
Sen aramızdan ayrıldıktan sonra
Ne çok değişiklik oldu tatlı yuvamızda.
Beşiğimi salladığın,
“Ben ölürsem sana ne olacak,” diye ağladığın
Bahçesinde kaç defa düşüp de bacağımı incittiğim
Çiçeklerini suladığım, kuşlara yem verdiğim
O çardaklı evimizi sattık..
Ve ardından
Pamuk dedemin içinde yaşadığı
İlk güldüğüm ve ilk ağladığım yer
Her sokağında bir hatıram olan
Deresinde yüzdüğüm, balıklarıyla oynaştığım
Gecelerinde masallar dinlediğim
Bahçelerinden meyvelerini yediğim
Köyümüzü terk ettik.
Babam, yasını fazla tutmadı anne
Yeşil gözlü, genç bir kadın geldi evimize
Yeni annemmiş güya, babamın dediğine göre.
İnsanın annesi bir tane olmaz mı anne
Yalnızlık.....
Sadece mezarda olmazmış anne
Bir bilsen ben şimdi neler yapıyorum.
Artık. banyomu bile kendim yapıyorum
Gözüme sabun kaçıyor bazen ama,
Kızıyorlar diye ağlayamıyorum
Elbiselerimi kendim giyiyor,
Düğmelerimi dikiyorum, bazen
Senin öğrettiğin duaları çoktan unuttum anne
Artık, dualarımı göz yaşlarımla yapıyorum.
En çok ne istiyorum Allah’tan biliyor musun anne?
Büyümek!
Doyasıya yaşayamadan çocukluğumu.
Şöyle güçlü kollarım olsun istiyorum
Bir de minnacık evim
Parmaklarımın üzerine basmadan yürüyebileceğim,
Titremeden konuşacağım,
Korkusuz gülebileceğim
Bir evim.
Mezarından çıkıp gelsen,
Babamı tanıyamazdın anne
İş dönüşü akşamları, öpmez oldu gözlerimden
Söz verdiği o bisikleti bile almadı, sen ölünce.
Sünnet düğünü de yapmadı babam
Ersin’in düğününde oluverdim sessizce
Kol saatim; işte o günden hediye
Şimdi ne mi yapıyorum anne?
Yatılı sınavını kazandım, parasız okuyorum.
Umutla bakıyorum artık yarınlara
Ve büyük bir adam olduğumda anne
İlk maaşımla bisiklet alacağım bir öksüze.
Hakan Büyükdere
