Bu sabah erkenden uyandım ve görevime başlamak üzere yine heyecanla kollarımı sıvadım.
Görevim, günümü önce nasıl geçireceğime karar vermek, sonra da onu, kararım doğrultusunda biçimlendirmektir.
•Bugün hava yağmurlu olduğu için yakınabilirim…
Ya da...
Çimler bedava sulandığı için memnun olabilirim.
•Bugün belimin ağrısından da, midemdeki ekşimeden de yakınabilirim…
Ya da…
Yaşıyor olduğum için sevinebilirim.
•Bugün, yaşamlarını yitirmiş arkadaşlarımı anımsayıp, yaslara bürünebilirim…
Ya da…
Yeni arkadaşlar bulabilmek, yeni arkadaşlıklar kurabilmek için çevremi özenle incelerim.
•Bugün yine işe gitmek zorunda olduğum için kendi kendime söylenebilirim...
Ya da…
İşsiz olmadığım için, yapabileceğim bir işim olduğu için sevinç çığlığı atabilirim.
•Bugün ev işi yapmak zorunda olduğum için üzülebilirim, söylenebilirim...
Ya da...
Aklımı, ruhumu ve bedenimi, özetle tüm yaşamımı, çatısı altında barındırabileceğim, koruyabileceğim bir evim olduğu için sevinebilirim.
Getireceği ve götüreceği herşeyiyle günümün nasıl olacağı, bana bağlı. O şimdi karşımda, kendisine benim vereceğim biçimini bekliyor.
Ben ise, buradayım ve bir heykeltıraş yeteneğiyle şimdi, ona biçimini vermeye hazırlanıyorum. Onun nasıl bir günüm olacağına ben karar vereceğim.
O halde neden harika bir gün yapmayayım ki bugünümü?… Neden harika bir gün olmasın ki bugünüm? ...
Alıntı
