Krishnamurti şöyle der:
“Meditasyonun ne başı vardır,ne de sonu. Bir yağmur damlası gibidir:
O damlada tüm dereler, devasa ırmaklar, denizler ve çağlayanlar vardır; o damla yeryüzünü ve insanı besler; o damla olmasa dünya çöl olur. Meditasyon yoksa kalp çöle, kurak toprağa döner.”
