ise gidemedim....

[nazlita]

ne hissediyorsun peki?...

midemi birisi avuclarinin icine almis SIKIYOR...uyuyan gastritim uyaniyor...demek ki sadece yediklerine dikkat etmek yetmiyormus...DIS huzur yetmiyor demek ki, ic huzurunu saglaman lazim artik...basini dizlerine degdirmek yetmiyormus, icimde kopan firtinalarla bogusamiyorum...midemle bogazim arasinda dugumleniyor hislerim, gozlerim islak, kurumuyor; kasiliyorum dun geceden beri, ne zamandir ilk defa bu kadar kabus gordum...hersey iyi gidiyorsa, bedensel sagliyim yerindeyse, hormonal dengem neden bozuk? neden hicbir doktor bana bazi sorularin cevabini veremiyor? cunku ruhsal sagligim yerinde degil galiba...geriye donup baktigimda, utanc duyacagim ne cok sey yapmisim, kendimi suclamamaliyim, kendime tepki vermemeliyim; ama veriyorum, sucluyorum...bu seferki viraj cok keskin, tepe cok yuksek....tirmanamiyorum, cok zorlaniyorum...gozlerimden yaslar bosaliyor su anda, hayal kirikliklariyla dolu dunyalar...takacagim maskem kalmadi...

bugun uyandim, sonra uyanamadim...kalktim aynaya baktim, gozlerime inanamadim; sonra anladim hersey bir ruyaymis, tekrar uyandim, saate baktim 15:00, uyanamadim yeniden uyudum, uyanamadim saate baktim 13:13, uyanmam lazim dedim gozlerimi acamadim, saat caldi 05:30 ise gidemiyorum, uyanamiyorum...servis soforune, is arkadasima mesaj gonderdim, geri uyudum, uyuyamadim, uyandim, tekrar mesaj gonderdim toplantim vardi iptal etsin diye, gozlerimi kapadim, yuregime acildim; paslanmis dusunceler, kapanamamis yaralar, nasirlasmis anilar...cikmaz dusunceler, sonsuzluk...uyandim...saat 09:15' de...muzik actim, ortaligi topladim, sole ictim, elma sirkeli balli su ictim...yulafimi yedim...eskiden annemle sabah kahvaltida musli yerdik zayiflamak icin, sonra da evden cikarken ben anneme : "aksam hipodromda gorusuruz ekurim!"   derdim...bugun evdeyim...

dun aksam derste gariban oturusunda gozlerimden yaslar bosaldi; icimdeki cocugu gordum tek basina soguk, nemli kahverengi pis duvarli bir hucrede; "ceza verdin bana" dedi..."vermedim" dedim...."verdin iste buraya kapattin beni cok uzuluyorum" dedi...aglamaya basladim "ne olur affet beni kucuk prens, seni cok ozledim!" dedim..."ne ozlemesi yalanci, butun buyukler gibi seninde artik cok onemli (!) islerin var, gercekten neyin onemli oldugunu bile unuttun" dedi...cok agladim, diger ayakta aglamaya devam ettim; yalvardim affetsin diye beni; "yarin sergiye gidecegim soz veriyorum" dedim, "beraber bakacagiz kucuk prenslerimize cok mutlu olacagiz affet beni ne olur" dedim....cevap vermedi...sanirim agliyordu..ben de agliyorum...simdi gidiyorum, canim ne isterse bugun onu yapacagim...icimdeki kucuk prensle gezmeye cikacagim, kendimi affedecegim, bugun aksam karar verdim, pizza yemeye gidecegim, sanirim 1 yili gecti yemeyeli...simariklik yapacagim...sarki soyleyecegim...

kendimi nerede bu kadar kaybettim, bulmaya gidiyorum...

[irem]

Canım Nazlıcım,güzel Nazlı yazdıkların o kadar tanıdık geldi ki...Hepimiz kendi savaşımızı veriyoruz.
Sana sarılıyorum ve sana demek istiyorum ki:"herşey çok çok daha iyi olacak Nazlıcım buna inan."
İçsel temizliğe başlamışsın ne güzel .
60 yaşında farkediyor kimi insanlar senin bu genç yaşında farkettiklerini ,kimileri ise farkedemeden göçüyor.
Küçük Prens seni seviyor,çünkü o sensin.
Kendini sana hatırlatmak istedi demek ki.
Pizzanı keyifle ye,afiyet olsun. Şarkılar söyle,danset,ne istiyorsan içinden nasıl geliyorsa,kendine vakit ayır.
Küçük prens seni özlemiş...

[deep inside]

Nameste Nazlıcığım, elbet bu yaşadığın şey ne ise seni bekleyen bir mutluluğun habercisidir. Biliyorsun, hayat hep denge içinde. Üzüntü olmazsa mutluluk olmaz, ağlamak olmazsa gülmek olmaz, yalnızlık olmazsa aşk olmaz....Şöyle bir bakıyorum, bugün dünyanın en zengin kişileri bile çok fakirlik çekmişler, sonradan iyi yerlere gelip, iyi bir yaşam kalitesine ulaşmışlar. Bizimle duygularını paylaştığın ve yürekli olduğun için teşekkürler. Sen gerçekten özel birisin ve bunu bize hissettiriyorsun.

Sevgilerimle.

[nilüfer]

Nazlı ,nazlı bebek küçük prenses  bir okudum bulutlar gelmiş gökyüzüne ,güneşin biraz kapanmış,bulutun nemi gözlerine dolmuş ,dolmuş dolmuş akmış ,ohh iyi de olmuş ,eee ne olacak şimdi arkasında güneş var bulutların eee bekle biraz umutla açacak sitenin sabırsız moderatör uğurböceği seni

[nazlita]

Arkadaşlar; demin size mesaj yazdım yazdım; sonra yazarken ayağımla bilgisayarın kablosuna dokundum ve pıt bilgisayar kapandııı  _bb _bb

Şöyle demiştim ki:

------------------------------
Canlarım İrem, Natalie, Ayşegül, Nilüfer ve dün beni arayan, yüreğinden beni geçiren bütün sevgili dostlarım;

Bugün çok daha güzel uyandım; sabah yogamı yaptım, evden çıktığımda tüm heybetiyle yağmur yağıyordu, içimin kirini pasını götürdü sanki...Yüzümü göğe çevirdim, ağzımı açtım ve yağmur damlalarını içtim, küçükken yaptığım gibi...

Dün siteye mesajı yazarken bile kendimi yalnız hissetmedim, çünkü biliyorum ki içimi dökebileceğim, beni dinleyen, benimle duygulanan dostlarım olduğunu biliyordum...Yapayalnız, kimsesi olmayan insanları düşündüm ve rastladığım bütün yalnız insanları buraya davet etmeye karar verdim; çünkü insan sizlerin yüreklerinde asla yalnızlık gibi dünyanın en korkunç duygusunu hissedemez...

Dün önce kendimle ilgilendim, uzun uzun anlattım, uzun uzun dinledim, uzun uzun ağladım....Sonra küçük prensleri ziyarete gittik içimdeki küçük prensle; Kozyatağı Bayar Caddesindeki Leonardini mağazasındalar; koleksiyona sığmayanlar da evde...çok mutlu oldum; sonra yağmurda yürüdüm, yürüdükçe düşündüm, düşündükçe yürüdüm; biriken konuları, kafamda düğümlenen resimleri düşündüm; düşündükçe rahatladım...

Bugün gerçekten çok yeni bir gün oldu, yepyeni bir gün...Sizler hep yanımdaydınız, hep yanımdasınız; umarım hep yanımda kalırsınız...

Herkese mutlu bir cuma dilerim....

Sizleri gerçekten seviyorum...

[Mine]

nazlıcım sen artık işe bununla git canım.  iyi olduğuna sevindim:))

[nazlita]

Yaaaaaaaaaa Mine sana inanamıyorum sen harika bir insansın 

Kalbimi fethettin yani; ama ben şimdi takarım bu balona, yandık benim bu balonu bulup almam koleksiyona koymam lazım yani...Seviyorum seni yaa Mine    ;ee

[Mine]

canımcım walla süper olurdu..

hepimiz doluşurduk hayallerimize dogru....

[Gülçin]

NOOOOOLUR BENİDE ALIN BU BALONA,HEPİMİZ SIĞARIZ DEĞİLMİ?UMUTLARIMIZA DOĞRU....................NAZLICIM;YAZDIKLARIN BANA ,BENİM SENİN YAŞINDA İKEN YAŞADIĞIM DUYGULARI HATIRLATTI.BİRAZ HÜZÜNLENDİM BİRAZ GÖZLERİM NEMLENDİ.NEDEN DERSEN.............BEN HİÇKİMSEYLE PAYLAŞAMAZDIM,YOKTUKİ ÖYLE BİRŞEY,AYIPTI.KENDİNE BİLE TEKRARLIYAMAZDIN,ŞIMARIKLIK YAPIYORSUN DENİRDİ.İŞTE İÇİMDEKİ DÜĞÜMLER O ZAMANLARDAN ATILMAYA BAŞLADI..............20 SENEDİR BU DÜĞÜMLERİ ÇÖZMEK VE KÖKÜNÜ KAZIMAK İÇİN EMEK VERİYORUM VE BAŞARILI OLUYORUM.AYRICA MERT HOCAYLA TANIŞMAM VE ONUN DERSLERİNE GİRMEM BU KONUDAKİ ÇABALARIMA BÜYÜK DESTEK OLDU.BU SİTEYE ÜYE OLDUKYAN SONRA,SİZLERİN VARLIĞINI HİSSETMEK VE SİZLERLE HERŞEYİ PAYLAŞABİLMEK BANA BÜYÜK MUTLULUK VERİYOR.............HEPİNİZE SONSUZ SEVGİLER...............

[nazlita]

Cancağız Cennet;

Hani büyükler bazı çocukları pek takdir eder de bilmiş bilmiş 'büyümüş de küçülmüş ayol' derler ya; yani bence sen de kaç yaşında olursan ol yüreği ve ruhu 15 yaşında kalan harika, ender ve pek değerli insanlardansın; iyi ki de bana yoldaşsın, iyi ki varsın...

Açık konuşmak gerekirse, zaman ilerliyor; ama kafalardaki yargılar malesef değişmiyor; ben bu yaşadıklarımı sizler dışında başkasına açamadım; 'ne derdi var ayol, tam buldukça bunuyor' diye tepkiler alıyorum; ama sizlerle içimden geldiği gibi paylaşabiliyor; hem sitede hem de yüzyüze görüştükçe beni anladığınızı hissediyorum; hayatta anlaşılmak ne kadar önemli bir duygu...

Mert Hoca' mıza ve Yonca' ya ne kadar teşekkür etsek az...Sağolsunlar...

Mutlu bir haftalar!

[burcuk]

Nazlıcım, yazdıklarını yeni okudum, okurken kendimi buldum yerinde.
Hayat bazen acımasız oluyor.. tutunacak bir şeyler arıyor insan ve içindeki çocuğa dönüyor..
Sonra yeni umutlarla tekrar hayata bağlanıyoruz bi şekilde.. Ben de bu aralar çok karamsarım mevsimsel bir durum olabilir mi acaba

[meri jane]

insanın ahhhh çekesi geliyor nazlita, bir ok gibi saplandı sözlerin. ağlamak istedim okurken. gariban oturuşunda ağlamışsın ya, ben de ilk yoga dersimde yerde yatarken aynı şeyi yaşamıştım. ayağımızı dizimize koyarak sırt üstü uzanmamızı söylemişti hoca, buna ay çiçeği duruşu deniyormuş. "direnmeyin" demişti, "hiçbirşeye direnmeyin". içimde bir gök gürültüsü koptu, nasıl bir ağlamaktı bu durup dururken. bir zehir boşalmış, bir devir kapanmış, bir deprem olmuş gibi. çok ani ve çok derin. dersten çıktım. aradan çok zaman geçti, hep o anı düşündüm. sonra bir daha o duruşu hiç görmedim. ne öyle bir yatış vardı, ne de ayçiçeği diye bir asana. ben mi uydurmuştum, inan cevabını hiç bilmiyorum. tek bildiğim "direnmeyin" lafının ben de yarattığı etki. o duruş benim kendi duruşum oldu, benim asanam. eğer senin de böyle bir asanan varsa, o kutsal bir duruştur bence. adı ayçiçeği ya da gariban duruşu, ama bizim birer parçamız. iyi dinlemeliyiz onu, içimizden kopan şeyi iyi anlamalıyız. o hiç yalan söylemiyor.
sevgiyle kucaklıyorum.

[orhan k]

 Ancak şimdi okuyabildiğim yazına;
 ne hissediyorsun peki?...
 diye başlamışsın.Ben ne hissettim biliyormusun?Derin bir yalnızlık...Umarım yanılmışımdır,yanılmamışşamda umarım atlatmışsındır.