Bu da en sevdiğim önvarsayımlardan biri ;w
Şimdi okurken tekrar düşündüm...Bizler aslında doğamızdan gelen bir özellik olarak bu yetilere sahibiz; gördüğüm kadarıyla modern hayatın bizi çerçevelemesi neticesinde ruhsal ve bedensel deformasyonlar yaşıyor ve özümüzden uzaklaşıyoruz; karşımızda bir duvar görsek yürümeye devam eder miyiz? etsek bile duvara bir kere çarparız; yürümeye devam eder miyiz? Etmeyiz...Duvarı aşmanın yollarını ararız; üstünden atlamayı, tırmanmayı, etrafından dolaşmayı veya geri dönmeyi, başka bir yol aramayı deneriz; içsel olarak bunu yaparız; neden düşüncelerimizde yapamıyoruz?
Örneğin; 'Önümü tıkıyor' diye tabir ettiğimiz durumlarda; beynimize: tuvaletin tıkansa pompa kullanırsın, sifona basmaya devam edersen etrafı su basar; hadi şimdi de önünü tıkayanlara karşı kullan pompaları; yaklaşımını kullanırsak belki kelimelerin bizde yarattığı kapanlardan yara almadan kurtuluruz ;)
Yine Turgay Biçer Hocamızın çok sevdiğim bir sözü: Kimse başarı basamaklarını elleri cebinde çıkmadı...(galiba böyle idi yanlış hatırlamadıysam...)