HAYVANLAR KONUŞABİLSEYDİ ONLARI KESİP YEMEYE CESARET EDER MİYDİK?"
(Voltaire)
Sağlık açısından et :
Et insan sağlığını olumsuz etkiler. Kesilen hayvanın dokularında, organlarında ve damarlarında artık maddelerle birlikte sağken hayvana yapılmış olan aşı, serum ve ilaçlar da bulunur. Bütün bunlar insan sağlığı için zararlıdır. Bu zararlı maddeler et piştiğinde yok olmaz; yani insan bu "zehirleri" etle birlikte yer. Böylece kanında bedene zararlı maddeler birikir ve zamanla bunlar insan bünyesine yük olur; özellikle de karaciğere ve böbreklere. Et yiyenlerde vejetaryenlere oranla daha çok kanser hastalığına rastlanır. Etsiz besin kanser, tansiyon, kalp, damar sertliği, verem gibi hastalıkların olasılığını azaltır. Karaciğer hastalıklarında etsiz besin uygulamak zorunludur. Et uyarıcı bir besindir ve insanı diğer uyarıcı maddelere kışkırtır; alkol ve narkotikler gibi. Et insanı guddeler yoluyla uyarır.
Birçok tıp ve beslenme uzmanı hastalarına et yemeyi yasaklar. Bu yasaklama yalnız romatizma, gut gibi hastalıklara karşı koymak için değil, aynı zamanda ürik asidi önlemek içindir. Gelişmiş ülkelerdeki şikayetlerin birçoğu yenen etin kaslarda bıraktığı ürik asitten ileri gelir.
Hayvan kesileceği sırada başına bir felaket geleceğini duygularıyla sezer. Tıpkı insandaki gibi, geçirdiği korkudan guddeleri olumsuz hormonlar salgılar; bu salgılar guddeler yoluyla insan bünyesine geçer. Dikkat edilecek olursa, etten besinini almayan hayvanlar yumuşakbaşlı, uysal olurlar; fil, deve, tavşan, tavuk v.b. gibi. Diğer yandan kedi, köpek, aslan, kaplan, kurt ve benzerleri etle beslendiklerinden, hırslı ve yırtıcıdırlar. İşin tuhafı, insan yemek için etle beslenen hayvanları değil, tahılla beslenenleri seçmektedir. Neden? Çünkü et yiyen hayvanın eti yenmeyecek kadar kokar. Midenin etteki proteini parçalaması için çok miktarda asit salgılaması gerekir. Et bağırsaklara geçtiğinde bu kez çürümeye ve toksik maddelerin oluşmasına yol açar. Hayvansal proteinin sindirilememesi idrarda aşırı derecede üre, asit ürik ve amonyak gibi zehirlerin oluşumuna neden olur. Hareketsiz bir hayat süren insanın bu zehirleri bedeninden atabilme olasılığı sınırlıdır. Tarlada çalışan köylü, ağır işçi veya bedensel gücünü kullanan amele içinse koşullar aynı değildir. Onlar bu zehirleri bedenlerinden ter yoluyla atarlar; masa başında çalışanlarsa atamazlar. Et yiyen bir hayvanın karaciğeri insanınkiyle karşılaştırılırsa, hayvanın insandan 10-15 kat fazla ürik asidi bedeninden atabildiği görülür. İnsan toksinleri bedeninden atamadıkça, bu tortular, artıklar ve zehirler çökelerek kas ve eklem dokularında yerleşir. Bu ise arterite yol açar.
Etkin bir yaşam sürmelerine karşın günde birkaç kilo çiğ et yiyen Eskimolar damar sertliğinden yakınırlar. Yaş hadleri ise 27`yi geçmez.
Prof. Dr. Gönsslen birçok öğrenci üzerinde ilginç bir deney yapmıştır: Öğrencilere günde 1.5 kilo et, 30 gr. beyaz ekmek ve bir miktar limonlu su vermiştir. Kılcal damarların mikroskopik incelemesinde, 10. günden itibaren önemli değişiklikler görülmüştür. Bu incecik damarların iç kısmını genellikle ince ve düzgünken, çeperler kalınlaşmaya, şişmeye, kıvrılmaya başlamıştır. Hatta bazı yerlerde çatlamalar olmuş, yer yer kan topladığı görülmüştür. Öğrencilerin ciltleri kızarmış, kimininki ise morarmıştır. Diş etleri de şişmiş, kanamıştır. Ancak uzun süre uygulanan bir vejetaryen rejimle bu gençlerin kılcal damarları eski normal haline dönebilmiştir. Dr. Bircher-Benner 10 günde bu denli kötü bir sonuç alındığına göre, etli beslenmenin 10 yılda ne büyük tahribata yol açabileceğine işaret etmiştir.
Etten alınan enerjiye gelince : Et yiyen insanın bedeni kuvvetli görünürse de, vejetaryenlerinki kadar dayanıklı ve dirençli değildir. Etsiz beslenenler, daha doğrusu beslenmesini bilenler, ağır bedensel koşullar altında yorulmaksızın uzun zaman çalışabilirler. Bu demek değildir ki et yemeyenler hastalanmaz. Ancak et yemeyenlerin bedenlerinde toksin olmadığı için (varsa da et yiyenlerinkine oranla az olduğu için) çabuk şifa bulurlar.
Fiziksel direnç için çok miktarda et yemek gerektiği kanısı vardır insanlarda. Dokuz atlet üzerinde yapılan deneyler bu inancın yanlış olduğunu kanıtlamıştır. Bu atletler bisiklet pedallarını çevirecek, böylece direnç güçleri ölçülecekti. Atletler 3 gün bol hayvansal protein ve yağla beslendiklerinde ortalama direnç güçlerinin 57 dakika olduğu görüldü. Aynı atletler bu kez 3 gün normal besinle, yani az et, az yağ ve az proteinle beslendiklerinde direnç güçleri ortalama 114 dakikaya ulaştı. 3 gün bol tahıl ve kuru sebze ile beslendiklerinde ise direnç güçleri ortalama 167 dakikaya yükseldi. Çünkü tahılda ve kuru sebzede bol glikojen vardır. Bilindiği gibi, glikojen kasların depoladığı ve kendi faaliyetleri için kullandığı karbonhidrattır.
İngiliz tarihinin en yaşlı insanı Thomas Parr 1635`te öldüğünde 152 yıl, 9 ay yaşamıştı. Bu İngiliz köylüsü az ve ölçülü yemek yermiş. Başlıca besini sebze, süt, peynir, yoğurt ve ekmekmiş. (Bugün bizim yediğimiz yapay besinle beslenen hayvanın sütü, peyniri ve özü gitmiş beyaz ekmek değil, kuşkusuz!). Ünlü operatör William Harvey`in yaptığı otopside kalbinin normal, damarlarının sağlıklı, erkeklik organlarının sağlam ve son yıllara kadar faaliyette olduğu ortaya çıkmıştır.
İnsanın etsiz besinle sağlıklı yaşayamayacağına inananlar herhalde bilmiyorlar ki dünyada et yiyenler azınlıktadır ve vejetaryenlerin sayısı sanıldığından çok daha fazladır. Çinlilerin %96`sı vejetaryendir. Vejetaryen aşçılık sanatının çok çeşitli ve zengin olduğunu çoğu kimse bilmez. Şimdiye kadar vejetaryenlere yaşama zevkiyle bağdaşmasını bilmeyen insanlar gözüyle bakılırken, bugün vejetaryenlik sofra zevkini bir yana bırakmayan sağlıklı ve doğal bir yaşama tarzı sayılmaktadır.
MÜHEYYA İZER`in
Bitkisel Protein ile DENGELİ BESLENME adlı kitabından
