Bu İnançtan mı Yoksa Korkudan mı Kaynaklanan Bir Seçim?
Yaptığımız her secim iki taraftan birinin ağır basmasıyla gerçekleşir. Ya İnançtan yada korkudan kaynaklanır. İnanç yeni bir geleceğin kapısını aralar, yeni rotalar belirlememizi sağlar ve farklı yolları keşfetmemize neden olur. İnançlı olduğumuzda, daha önce hiç gitmediğimiz yerlere yolculuk etme cesaretini buluruz. En yüksek seçimleri yapmamız için kesinlikle etkili bir sorudur. Ruhsallığımızdan ve inancamızdan kaynaklanan seçimler yaptığımızda, sınırsız özgürlüğü deneyimleriz.
İnanç bizim tarafımızda olan bir arkadaşımızdır. İçeri girmesine izin verdiğimizde, güvenle bastığımız zemin gibidir. İnanç kökenli seçimler yaptığımızda, gücün yada görünmeyen bir kuvvetin, yolculuğumuz boyunca bize rehberlik ettiğine güveniriz. İnandığımızda, korunduğumuzu biliriz. İnanç o andaki koşulların ötesini görme yeteneği verir ve geleceğimiz için cesur seçimler yapmamızı sağlar. İnanç, bildiğimiz ötesindeki güvenmek demektir. Daha büyük bir bütünün parçası olduğumuza inanmak ayrılığımızı yok eder. Güç ve güven verir. Yalnız olmadığımıza dair bilgelikle sarar.
İnanç, ruhsal bir yaşamın temelidir. İnançla hareket etmeyi seçtiğimizde, dünyaya daha bir perspektiften bakabiliriz. İnanç, göremediğimiz, hissedemediğimiz veya bilemediğimiz bir şeye inanmamız demektir. Davranışlarımız inanca dayalı olduğunda, korkularımız dışında kalan bir şeye güveniriz.
Diğer taraftan korku, geçmişe bağlı kalmamıza neden olur. Bilinmeyen korkma, terk edilmekten korkma, reddedilmekten korkma, yeteri kadar sahip olamamaktan korkma, yeterli olamamaktan korkma, gelecekten korkma-tüm bu korkular aynı yöntemleri kullanma ve aynı seçimleri tekrar tekrar yapma tuzağına düşürür bizi. Korku, bildiğimiz rahatlık hissinin dışına çıkmamızı engeller. Korkularımız bizi yönlendirdiği sürece neredeyse hiçbir yaşam vizyonumuzu gerçekleştirmek mümkün değildir.
Korkularımız bize neyi yapabileceğimizi, neyi yapamayacağımızı söyler. Küçük oynamamızı ve güvende olmamızı tembihler. Korkumuz umutsuzca alışkanlıklarımıza ve davranışlarımıza bize hizmet etmeseler bile sımsıkı sarılmamız için uğraşır. Tekrarlayan olumsuz davranışlarımızın kökeni korkulardır. Korku bizi bir kısır döngünün içinde bırakır. Çıkış kapısını ASLA göstermez ve bizi yenilgiye mahkum eder.
Neden korkarız?
Yaşamın bize istediğimizi yada ihtiyacımız olanı vermeyeceğinden korkarız. Eğer denersek ve başaramazsak, çok kötü incineceğimizden korkarız. Yada başardığımızda, suçluluk duymaktan ve bununla baş edememekten korkarız. Eğer direnirsek ve hakkımızı istersek, ailemizin ve arkadaşlarımızın bizi reddedeceğinden ya da terk edeceğinden korkarız. Yaşamımızın yönetilemez olduğundan ve kontrolümüzü kaybedeceğinden korkarız. Geçmişimize göre ters bir şey yaptığımızda korkularımızla karşı karşıya kalırız.
Yinede korkularımıza göre bir seçim yaparsak, geçmişimizden farklı bir geleceğe ulaşmak için önemli fırsatları kaçırırız. Eğer kendimize karşı gerçekten dürüstsek, sahip olduklarımızdan memnun olmasak bile (bu durum istediğimizi elde edememekten daha kötüdür) davranışlarımızın ve seçimlerimizin çoğunun, kaybetme korkusundan kaynaklandığını görürüz. Korkumuz istediğimiz bir işi yapmamıza neden olur çünkü yeteri kadar para kazanamamaktan ürkeriz. Korkumuzdan dolayı geçici ve başarısız ilişkilerimiz olur çünkü birini bulamayacağımızdan yada kendimizi rezil edeceğimizden korkarız.
Korku seçimlerimizin kontrolünü ele geçirdiğinde, sadece birkaç tercihimiz kalır. Korku, özgüven yoksunluğunu ve özeleştiriyi körükler. Korku, hayalleri mahveder ve ola sıkları yok eder.
İnanç bizi serbest bırakır. Ve korku bizi hapseder. İnanç umuda, olasılığa, güvene ve evrenin cömertliğine inanmaktır. Korku ise kızgınlık, acı, endişe, kırgınlık ve güvensizliktir.Kendimize şöyle sormalıyız:
Şu anda neye inanıyorum?
Korkularıma mı?
İstediğimi elde edemeyeceğime mi inanıyorum?
Evrenin mükemmelliğine inanıyor muyum?
İhtiyacım olanı verecek koşullar tarafından yönlendirildiğime inanıyor muyum?
Birçoğumuz inancımızı yanlış yerlerde kullanıyoruz. Acılarımıza, geçmişimize ve olumsuz inançlarımıza daha çok inanıyoruz. Kurban olmaya, yargılanmaya, aldatılacağımıza veya yaşamımızın veya yaşamın istediğimiz yönde ilerleyemeyeceğine inanıyoruz. İhtiyaçlarımızın karşılanacağına inanmıyoruz. İstediğimiz her şeye sahip olacağımıza inanmıyoruz. Korkularımıza inandığımızda, en çok istediğimiz şeylerden bir hayli uzakta kalıyoruz. Olumsuz inançlarımıza inandığımızda, büyüme, değişme ve ruhsal varlıklar olarak fırsatını kaçırıyoruz. Bu soruyu sorduğumuzda, dünyaya ne kadar güvendiğimiz ortay çıkacaktır.
İnanç temelli bir yaşamı seçtiğimizde, ilk görevimiz Evrenin Genel Müdürlüğünden istifa etmektir. İnanç, yaşamın kontrolünü teslim etmemizi ister. Teslimiyet bir cesaret göstergesidir. Bildiğimizin ötesindeki realiteye giriş sağlayan ruhsal bir yoldur. Teslim olmak ve inanç temelli bir yaşam sürmek evrenin ruhsal doğasını kabullenmektir. Teslimiyet, ihtiyaçlarımıza duyarlı olan ve yüreğimizdeki arzuların doğrultusunda bize rehberlik eden daha üstün bir güce güvenmemizi ileri sürer. Teslimiyet, inanç göstergesidir. Kendinize verdiğiniz bir hediyedir.
“Nereye gidiyor olduğumdan korktuğum ya da emin olmadığım halde, istediklerimi elde edeceğime inanıyorum” der.
İnanç güvenle eşittir. İnanç bize umut ve fırsat sunar, söz verir. İnanmayı seçerseniz, Evrenin desteğini alırsınız.
Mucizelerle dolu günler diliyorum.
Kaynak; FORd,Debbie,Doğru Sorular,Kuraldışı
