Bir gün, bir köyden diğerine doğru yola koyulan bir gezgin, yol kenarında toprağı işleyen bir keşişe rastlar. Keşiş "İyi günler, "diyerek yolcuya gülümser. Yolcu başını sallayarak karşılık verir. Sonra da "Size birşey sorabilir miyim?" diyerek sözüne devam eder. "Tabii" diye yanıtlar keşiş.
"Ben dağdaki köyden vadideki köye gidiyorum. Vadideki yaşamdan bana biraz söz eder misiniz?"
Keşiş, "Söyleyin bana,dağdaki yaşamınız nasıldı?" der.
Yolcu, "Berbattı. Doğrusunu söylemek gerekirse, oradan uzaklaştığıma memnunum. Gördüğüm en soğuk insanlar. Tüm çabalarıma karşın, beni aralarına almadılar. Yalnız kendi işleriyle ilgilenir, yabancılardan pek hoşlanmazlar. Evet anlatın bana. Vadideki yaşam nasıl?" der.
Keşiş "Üzgünüm ama,sanırım vadideki deneyiminiz de pek farklı olmayacak," deyince yolcu boynu bükük yoluna devam eder.
Birkaç ay sonra, aynı yoldan bir başka yolcu geçer. Yol kenarında çalışan keşişi görünce durup, "İyi günler,kolay gelsin!" diye seslenir. Keşiş de "İyi günler" diyerek yolcuya gülümser. "Yolculuk nereye?"
"Dağdaki köyden gelip, vadideki köye gidiyorum. Orada yaşam nasıl, biliyor musunuz?"
"Biliyorum, ama önce bana dağdaki yaşamınızdan söz edin?"
"Olağanüstü! Daha uzun kalabilmeyi isterdim, ama yoluma devam etmeliyim. Köy halkıyla bir aile gibiydik. Yaşlılar öğütler verdi, çocuklar benimle gülüp oynadı. Herkes nazik ve cömertti. Ayrıldığıma üzgünüm. Onları hep yüreğimde saklayacağım. Peki vadide yaşam nasıl?"
"Aynı dağdaki gibi" yanıtını verir keşiş.
Yolcu teşekkür edip, yoluna devam ederken, arkasından bakıp gülümser.
Kaynak: Uygulamalarla NLP /Sue Knight
;q
