Kendimi başkalarına ispat etme ihtiyacım azalıyor Daha az otokontrol, daha çok zevk
Herşeye ilgim daha da artıyor
Başkalarını, daha da önemlisi kendimi bağışlamayı öğreniyorum
İnsanları daha iyi anlıyorum Olumsuzluklarını tek başına değerlendirmek yerine , ona neden olan savunma sistemlerinin ardına gizlenmiş korkularını görebiliyorum Şefkat hissim artıyor
Başkalarının beni daha derinden tanımalarını, anlamalarını artık risk olarak görmüyorum O ''savunma sistemimi'' korumak için ne kadar enerji harcamış olduğumun farkına ancak şimdi varıyorum
Doğru insan olmadığını düşündüğüm biriyle beraberlik yaşamam gerekmediğini artık anladım ve kabul ettim ( kimbilir kaç tane kurbağa öptüm bunu anlamak için! ) Genelde, bu 40 yaş döneminde bir beraberlik içindeyseniz, bekar arkadaşlarınız hem ilişkinizi sürdürebilmenizi, hemde özgürlüğünüzü sağlayabilmenizi kıskanırlar
Eğer yalnızsanız, bu sefer de evli arkadaşlarınız tüm enerjinizi arkadaşlarınıza ve dış dünyaya tanımaya adayabilmenizi kıskanırlar
Yetişkin hayatımdaki tüm seçimlerimin sorumlusu benim Hayatımdaki olumsuzluklar için suçu hep başkalarına atıp yerimde saymak yerine , adım atmasını öğrendim
Stresi vücudumda tutmamam, biriktirmem gerektiğini öğrendim Depo dolar dolmaz sağlıklı bir şekilde boşaltabileceğim yürüyüş, yoga ve nefesi izleme gibi teknikleri düzenli olarak uyguluyorum
Enerjimin artmasında en çok faydasının dokunduğuna inandığım şey, problemli yaşamaya takılıp kalmış, negatif insanlardan uzak durmayı öğrenmiş olmam Suçluluk duygusu mu? Kendimi sevmeye, değer vermeye başlamamla birlikte suçluluk duygum şefkate, derin bir olgunluğa dönüştü
Elvan Demirkan
erken akıllan, geç yaşlan kitabından
