Bu soruya herkes farklı yanıtlar verebilir. Biz şu şekilde yanıtlardık:
Kontrol etmek, sahiplenmek, acı çekmek, acı vermek olmayan, kendini nezakette , güler yüzde, ilgide, teşekkür etmekte, dinlemekte gösteren gerçek sevgiyle...
Yaşamayı ertelememekle...Sohbetin, gülmenin, bir güzel sözü paylaşmanın, bir kuşun cıvıltısını dinlemenin tadını, o güzel anları özenle korumakla...
Her güne sessizlik seansıyla başlayarak bu sessizliği ve getirdiği farkındalığı gün boyu yüreğinde taşımakla...
Yaşamdaki zenginliği fark etmenin bilinciyle hareket ederek, yani yüreğinin sesini dinlediğinde yaşamın henüz göremediğin kapılarının aralayacağına inanmakla...
Duyguları bastırmaya, kontrol etmeye, yok saymaya çalışmak yerine onları kabul etmeyle ve düşüncelerimizin duygularımızı nasıl oluşturduğunu fark etmekle...
Cesurca yaşamakla... Sevdiğin işi yapmakla...
Muhteşem potansiyeline ve bütün içindeki etkine güvenmekle...
Başkalarına zarar verdiğinde aslında kendine ve ait olduğun bütüne zarar verdiğinin bilincinde olmakla...
Sevgi, farkındalık, merak, neşe, özgürlük, bütünlük ve sadelik çiçeklerinin sözlerde, kavramlarda değil yaşamın içinde ve davranışlarda çiçek açacağını unutmamakla...
Karmaşık kavramlar, teoriler ve gösterişli sözler yerine yaşama ve eyleme odaklanmakla...
Hazır reçetelerin olmadığını, başkalarının ancak ilham verebileceğini, sorumluluğun bizde olduğunu kabul ederek kendi yaşam öykümüzü yaratmaya, yazmaya başlamakla...
Hayatı yorgun yaşamayanlar kitabından...
