Yunus Emre’nin aydın tarifi, insan tarifi rehberimiz olacaktır.
“Kuru ağacı niderler
Kesip oda yakarlar
Görmez misin sen arıyı?
Her bir çiçekten bal eder.
Sinek ile pervanenin
Yuvasında bal olmaya.”
“Nefesinden müşk ü anber tüte
Budağından il ü şar yemişlene.”
Mısralarda faydalı aydından, faydalı insandan söz ediliyor. Meselesiz, nemelâzımcı, kendinden başkasını düşünmeyen, daima tüketici olan, ruh ve fikir yüceliğine erişemeyen, gönlü sevgi ile dolmayan insanın Yunus Emre’nin dünyasında yeri de yoktur. Bu insanları yok saymak mümkün değil, onlarla beraber yaşıyoruz. Onlarla beraber yaşarken, yanlışa, kötülüğe “dur” diyebiliyorsak, taviz vermeden onlara haklılığımızı kabul ettirebiliyorsak; tartışabiliyorsak, konuşabiliyorsak, çare üretebiliyorsak “Gerçek olgunluğa” erişmiş olabiliriz. Bu anlamdaki olgunluğun insanlara faydası olacaktır.
