Korku

[nazlita]

Nameste!
Ben yaklaşık 3 aydır Mert Hoca' nın derslerine katılıyorum; dün akşam ilk defa evde çalışmaya karar verdim, mumlarımı, tütsümü yaktım, müziğimi koydum; evde tek başıma idim ve gözlerimi kapattım...Çalışmaya başladığım anda içimi bir tedirginlik ve korku kapladı; gözlerimi açmak istedim; sanki gözlerimi açınca karşımda birisi bana bakacakmış gibi geldi...Çok büyük bir endişe içinde gözlerimi açtım; sakinleşmek için derin derin nefes aldım...Geçmişte halusinasyon görmemden dolayı psikiyatrik bir tedavi görmüştüm ve uzun zaman çok ağır antidepresan kullandım...
Kendimi telkin etmeye çalıştım, olumlu düşünmeye çalıştım...Bu sabahleyin 6:30' da kalktım, mumumu, tütsümü yakıp, müziğimi koyup balkonda yoga yaptım; ufak bir tedirginlik hissi yine vardı; ama gözlerim kapalı devam edebildim...
Bu konuda yapabileceğim özel bir çalışma var mı acaba?
Bu kadar özel bir konuyu sadece Forum arkadaşlarımla paylaşıyorum; kimseye anlatamadım...Bana bu güveni hissettirdiğiniz için hepinize teşekkür eder, mutlu bir gün dilerim...

[muhterem]

Bence çalışmalarına devam et.Çünkü bu çesit korku ve endişelerden ancak bu sekilde arınabilirsin.
Sonuçta korku geçmişte ögrendiğimiz veya deneyimlediğimiz bir acıyı yasayacagımıza ilişkin bir resmi , kendi zihnimizde yaratmamız sonucu, bedenimizin verdiği tepkidir diye biliyorum.
Fiziksel tehlikelerden korunmak icin gelistirdiğimiz korkular vardır.Mesela kırık cam parcalarını ellemekten korkmak gibi.Ama bunlardan daha etkileyici ve sınırlayıcı ve kısıtlayıcı sosyal korkular da var.,
Toplumda  başkaları tarafından incitilmek, kabul ve sevgi görmememek daha derin korkulardır.Ve bunları fark etmek ve kurtulmak daha zordur.
Eğer yüzleşme cesaretini gösterebilirsek, korkularımızı belki de kontrol altına alabiliriz.
Bunun bir yolu da çalışmalarına devam etmek diye düşünüyorum.

Sevgiyle.....

[nazlita]

Sevgili arkadaşlarım Goldpena ve Muhterem;

Bana cevap vererek destek olduğunuz için teşekkür ederim; zihnim beni hep bir sonraki hamleyi hesaplamaya ve son anı düşünmeye o kadar çok mecbur bırakıyor ki; yaşadığım anın tadına varamıyorum; bu da bana endişe veriyor doğal olarak....

Sabrı elden bırakmamam lazım galiba....

Mutlu günler dilerim...

[Mert Güler]

Nameste!
Ben yaklaşık 3 aydır Mert Hoca' nın derslerine katılıyorum; dün akşam ilk defa evde çalışmaya karar verdim, mumlarımı, tütsümü yaktım, müziğimi koydum; evde tek başıma idim ve gözlerimi kapattım...Çalışmaya başladığım anda içimi bir tedirginlik ve korku kapladı; gözlerimi açmak istedim; sanki gözlerimi açınca karşımda birisi bana bakacakmış gibi geldi...Çok büyük bir endişe içinde gözlerimi açtım; sakinleşmek için derin derin nefes aldım...Geçmişte halusinasyon görmemden dolayı psikiyatrik bir tedavi görmüştüm ve uzun zaman çok ağır antidepresan kullandım...
Kendimi telkin etmeye çalıştım, olumlu düşünmeye çalıştım...Bu sabahleyin 6:30' da kalktım, mumumu, tütsümü yakıp, müziğimi koyup balkonda yoga yaptım; ufak bir tedirginlik hissi yine vardı; ama gözlerim kapalı devam edebildim...
Bu konuda yapabileceğim özel bir çalışma var mı acaba?
Bu kadar özel bir konuyu sadece Forum arkadaşlarımla paylaşıyorum; kimseye anlatamadım...Bana bu güveni hissettirdiğiniz için hepinize teşekkür eder, mutlu bir gün dilerim...

Namaste,
Nazlita geçen gün dersten sonra yüz yüze detayları konuştuk ama yinede foruma birkaç şey yazmak istedim.
İlk olarak böyle bir deneyimini ve kimseye anlatmadığın konuları diğer yoga yapan arkadaşlarınla paylaşmak istemen çok güzel. Paylaştıkça daha akışkan olacağız.
Forumda ki arkadaşlarımızın da hemen cevap yazmaları, paylaşmaları ve yardımcı olmak istemeleri ayrıca sevindirici, teşekkürler arkadaşlar.
Derslerimi çok düzenli ve disiplinli bir şekilde takip eden öğrencilerimden bir tanesisin.
Bunun sonucunda da ilk defa kişisel çalışmanı yaparak yoga dünyasına girmiş oldun.
Kendi yolunda bu ve bunun gibi birçok deneyim yaşacaksın. Ben de kişisel yolumda çalışmalar yaparken buna benzer yollardan geçtim. Yoga yolu sabır ve sebat gerektirir. Güzel bir manzara seyretmek istiyorsak, yüksek bir dağa tırmanmanın zorluğuna katlanmak zorundayız ya da ancak katlanabilen arkadaşlar güzel manzarayı seyredebilecekler.
Başka bir konuda tedirgin olmana rağmen hem de ertesi sabah tekrar kişisel çalışmanı yapman bu konuda isteğinin güçlü olduğunu gösteriyor.
Çalışmalarında başarılar dilerim…

[nazlita]

İlk defa evde yoga çalışmam sonucunda sizlerle yaşadıklarımı paylaşmıştım...Herkesle yapamazdım bu paylaşımı; forumdaki ikinci paylaşımımdı...Mert Hoca' mın ve Meri' nin hemen desteğini alınca çok duygulandığımı hatırlıyorum 

O günden itibaren haftanın 6 günü aksatmadan yoga yapmaya gayret ettim; beni çok farklı yerlere getirdiğini hissediyorum...Yoga ile değişimi yakalamayan yok galiba  ;q

Mert Hoca' mın sözünü dinlemeye gayret ediyorum; hala sivri uçlarım var; ama hiçbir söyleneni tamamen reddetmemeye başladım...İnsana saygı duymayı öğrendim; çünkü kendime saygı duymayı öğrendim...Sevgiyi öğreniyorum; kendimi sevmeyi öğrendim...Kendimi evrenin ve doğanın bir parçası olarak görmeyi öğrendim...

Evimde artık bir yoga odası var...oraya hergün kendi gezegenimi keşfetmeye giriyorum. Doğru yolda olduğuma inanıyorum. Bu yol zor değil; ama kolay da değil biliyorum; cesaretim var biliyorum...

Yogayı hayata geliş amacım olarak görmeye başladım; artık çalışmak için yaşamıyorum, yaşamak için çalışıyorum...Kendimle paylaştığım özel anlarda an' ı yaşamaya gayret ediyorum...Ağaç olduğumda çok farklı şeyler yaşıyorum, yaptığım her asanayı bütün hücrelerimle yapıyorum...

Güneş doğmaya başladı, biliyorum, sıcaklığını hissediyorum...

Bu yolda bana rehber olan Mert Hoca' ma ve bütün yoldaşlarıma, yoga aileme teşekkür ediyorum...

 

[özcan]

Sevgili Nazlı Kardeşim,


Zaman zaman meditasyon yapmaya çalışan kişilerde de benzeri "korku" durumları ile karşılaşılıyor. Yoga'da cahil olmakla birlikte meditasyon deneyimim var. Buna dayanarak birkaç satır yazacağım.

Maske takmadan içini sergilemek (önce kendine sonra da tüm insanlara) kolay değildir. Foruma sorunlarını yazabilmen özgüvenin olduğunu ve sevebildiğini gösteriyor. Kutlarım.

Korku daha doğrusu bir tür panik deneyimlemişsin. Sanıyorum tabii. Eğer yanılıyorsam, lütfen affet.

Bu paniğin ilk nedeni kendini tanımaya başlamandan kaynaklanabilir. Hırslarınla yüzleşmiş olabilirsin. Burada ne tür hırs olabilir dersen? Hareketleri kusursuz yapma isteğinden başlar, farkındalığı üst düzeye çıkarma arzusuna kadar gider.

Mert Hoca güzel söylemiş. Dağa tırmanma süreci, kolay değildir. Zaman zaman ayağın kayıp düşebilirsin. Hatta ulaştığın zirveye yakın bir noktadan da aşağıya bile düşebilirsin. O kadar çaba boşa gitti, diye düşünebilirsin. Önemli olan tırmanmaya karar vermiş olman ve tırmanmaya devam etmen...

İçindeki küçük kızı keşfettikçe, onu sevdikçe, onunla birlikte tırmandıkça zirveye ulaşacaksın. Dilerim, zirvede görüşürüz.  ;w

 

[berkmen]

Merhaba,

Ben ocak ayından beri siteye üyeyim ancak forumdaki yazıları geriden de olsa mutlaka okuyorum.
Şu an Nazlita'nın 1,5 yıl önceki halini yaşıyorum diyebilirim.
Evde kendim çalışma yaparken Mert Hoca ile gerçekleştirdiğimiz dersteki kadar yoğunlaşamadığımı hissediyorum, hem içimde bir huzursuzluk yaşıyorum hem de zihnimi boşaltmakta zorlanıyorum.
Aklıma gün içinde yaşadığım olay ve düşünceler geldiğinde zaman zaman onlara kapıldığımı, izleyici değil yorumcu olduğumu farkediyorum.
Ben bu yolda sabırlı ve sebatkar olmaya hazırım ancak yolumda ilerlerken sizlerde deneyimlerinizle yoluma ışık tutarsanız çok sevinirim.

Sevgiler

Burçin

[kurt e. inhan]

Zaman için daha derin yoğunlaştığınızı göreceksiniz..zamana bırakın..herşeyin istediğiniz gibi aktığını göreceksiniz..

[nazlita]

Merhaba Burçin;

İçim kıpırdadı yazını okuyunca; forumdaki ilk paylaşımlarımdan biriydi bu ve çok zorlanmıştım bu paylaşımı yaparken...
1.5 seneden fazla zaman geçmiş bu deneyimin üzerinden; ben bu konuyu sabah yoga yaparak ve fiziksel çalışmalara, kuvvet ve esneklik ve nefes asanalarına ağırlık vererek aşmaya başladım; zamanla özellikle ağaç olduğumuz denge ve ağaç olduğumuz yoğunlaşma çalışması (iki elimizi göğe uzatıp, belden aşağımız köklerimiz, belden yukarımız gövdemiz ve kollarımız dallarımız olarak hayal ettiğimiz asana) beni sakinleştirmeye çok yardımcı oldular...Sonraları karanlıkta da yoga yapabilmeye başladım, sonraları yalnız yaşamaya, evde yalnız kalabilmeye ve huzursuz olmamaya; aksine yalnızlıktan mutlu ve dingin olmaya başladım...Şimdiyse çok farklı deneyimlerle daha yolun başında olduğumun bilincinde olarak yola devam etmenin iç barışı halindeyim...Yoga yaptığım odaya çok beğendiğim ağaç posterleri asarak ve mümkün olduğunca az eşyalı bir yerde yoga yapmanın da inan çok faydası oluyor...

Yeni paylaşımlarda buluşmak üzere!!

[irem]

Çok güzel paylaşımlarınız:)..Kendimizle tanışmanın yollarından biri yoga..
Ve ben sessiz kalmayı, kendime değerli bir hediye gibi hissediyorum ve bu da yoga yaparken bana huzur veriyor.

[zekiye]

bu konuya ilişkin salı günü derste mert hocamızın söyledikleri takıldı aklıma.şöyle toparlayabilirim:
 
   olduğumuz yere varabilmek
   belki olduğumuz yerde kalabilmek
   yada olduğunu zannettiğimiz yerden ayrılıp
   ait olduğumuz yere varabilmek...


 geceleri evde yaptığım yoga deneyimlerimde artık bunuda düşünüorum...gerçek evim olan bedenime varma ve içe dönme yolunda olmak en azından kapısına bile yaklaşmayı hedeflemek ...
bu yolu çok sevdim arkadaşlar...
yolu sevgi dolu
yolu aydınlık
yolu yoldaş dolu
yolu belki yokuş
ulaşacağımız kapıya değer
ulaşacağımız pencereye değer
ulaşacağımız manzaraya değer



namaste

[nermin]

NAZLİTA BENDE HALİSÜNASYON OLAYINI ÇOK YAŞAYAN İNSANLARDAN BİRİYİM. DOKTOR KORTİZON KULLANDIĞIMDAN DOLAYI BU TÜR OLAYLARLA KARŞILAŞABİLECEĞİMİ SÖYLEDİ. BİDE İMAM Bİ TANIDIĞIM BANA BU TÜR OLAYLARIN  KORKU VE ENDİŞELERİNİ DAHA ÇOK YAŞADIKÇA BAŞIMA DAHA ÇOK GELECEĞİNİ SÖYLEDİ. BUNU KENDİME FELSEFE EDİNDİM. VE ARTIK HALUSİNASYON OLAYINI PEK YAŞAMIYORUM. ÇÜNKİ KORKMUYORUM.

[nermin]

ÇÜNKİ BENİM YANIMDA RABBİM VAR. YALNIZ DEĞİLİM.